Podlasie Lubelskie

(lub Podlasie Południowe) - stanowi południową część wielkiej krainy niegdyś należącej do Wielkiego Księstwa Litewskiego, stopniowo wchłanianej do Korony. Podlasie Południowe pokrwa się prawie zupełnie z "małym", lub "gierkowskim" województwem bielskopodlaskim. To słabo zurbanizowany, płaski teren (dokonały pod turystykę rowerową), gdzie pola uprawne poprzetykane są lasami a przede wszystkim łąkami. Z hodowli słynie Janów Podlaski (słynna na cały świat stadnina koni arabskich) położony tuż obok Parku Krajobrazowego Podlaski Przełom Bugu.

Małe Mazowsze

to północno- zachodni skrawek Lubelszczyzny, oddzielony od niej doliną Wieprza. Ukształtowaniem powierzchni przypomina właśnie resztę właściwego Mazowsza, które rozpoczyna się za wielkim kompleksem Lasów Łukowskich
Małe Mazowsze to, podobnie jak sąsiednie Podlasie Lubelskie, region słabo zurbanizowany i jeszcze słabiej uprzemysłowiony. Największe miasto to Łuków słynne  jest ze "złóż" amonitów w rezerwacie "Kra Jurajska". Najpiękniejszy chyba zabytek regionu to pałac w Kocku. Dla miłośników fortyfikacji ciekawa jest twierdza Dęblin a wiele atrakcji związanych jest z dęblińskim lotniskiem - są tu organizowane interesujące imprezy lotnicze a tutejszy aeroklub oferuje możliwość uprawiania spadochroniarstwa i szybownictwa.
Małe Mazowsze to region o ogromnych zasługach dla walk o niepodległość; Pod Stoczkiem (na północy regionu) Polacy stoczyli krwawa bitwę z Rosjanami w 1831 ("Armaty pod Stoczkiem zdobywała wiara"), w Powstaniu Styczniowym aż do 1865 roku walczył we wspomnianych wyżej Lasach Łukowskich ostatni oddział partyzancki, a pod Kockiem stoczona został ostatnia bitwa w wojny 1939 roku.  (Muzeum Bitwy mieści się w Kocku)). Po klęsce wrześniowej tradycje partyzanckie kontynuowali Akowcy w Lasach Łukowskich a po tzw "wyzwoleniu" w rejonie Ryk działał słynny "Orlik"
To tutaj, niedaleko pola bitwy pod Kockiem, w Okrzei, urodził się i spędził dzieciństwo  Henryk Sienkiewicz (Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej)

Wysoczyzna Lubartowska

to (nieco wbrew nazwie) najdalej na południowy wschód sięgająca część Niziny Mazowieckiej. Teren w dużej części pokrywa się z terenem powiatu lubartowskiego (leży nieco bardziej na zachód niż powiat). Granice regionu określają jego największe atrakcje przyrodnicze: na wschodzie i północy zataczająca łuk dolina rzeki wieprz, a na południu, od strony aglomeracji Lublina, kompleks Lasów Kozłowieckich. Nazwa lasów pochodzi od miejscowości Kozłówka- ze słynnym pałacem Zamoyskich. Z kolei na północ od Lubartowa leży bardzo popularne jezioro Firlej.
 

Polesie Lubelskie

jeden z trzech najbardziej atrakcyjnych turystycznie regionów na Lubelszczyźnie. Teren podobny do Podlasia (z którym graniczy od północy) jest częścią wielkiej krainy - Polesia, ciągnącego się wzdłuż granicy białorusko - ukraińskiej daleko na wschód. To płaski, często podmokły, rzadko zaludniony teren, pokryty łąkami, bagnami, lasami i  jeziorami. Leżące tu Pojezierze Łęczyńsko - Włodawskie oferuje wiele atrakcji poszukującym miejsca do kąpieli czy uprawiania sportów wodnych. Tu mieści się zdecydowana większość plaż i kąpielisk z całego województwa.
Kto od zgiełku na plaży woli ciszę i spokój przyrody  tego niewątpliwie zachwyci Poleski Park Narodowy (jeden z dwóch w województwie), leżący w rejonie pojezierza, nieco na północ od najbardziej obleganych jezior. Park to przede wszystkim cenne przyrodniczo torfowiska i bagna, przedzielane jeziorami i zagajnikami. A komu mało tego wszystkiego, ma  jeszcze do dyspozycji zabytki Łęcznej a przed wszystkim Włodawy, "miasta trzech kultur" z odbywającym się co roku (w obecnym, 2013 roku, 19-22 września) festiwalem z kolejnymi dniami poświęconymi kulturze żydowskiej, prawosławnej i katolickiej)
 

Polesie Chełmskie

obszar pokrywający się w większości z obszarem powiatu chełmskiego, położony na południe od Polesia właściwego, różniący się nieco od niego krajobrazem - nie jest już tak płasko: w okolicach Chełma wyraźnie wystają Pagóry Chełmskie. Utworzono tu  Chełmski Park Krajobrazowy (na północ od miasta), a na południowy wschód od Chełma, Strzelecki Park Krajobrazowy
Główną atrakcją regonu jest miasto Chełm, ze słynnymi podziemiami kredowymi i pełnym zabytków wzgórzem z Bazyliką Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.

Ziemia Krasnostawska

to przede wszystkim niezwykłe Działy Grabowieckie, wznoszące się tuz za wschodnimi przedmieściami Krasnegostawu. Teren jest wyjątkowo silnie pofałdowany i pocięty dolinami rzek, co w sumie tworzy urokliwy, „podgórski” krajobraz. Na części bliżej miastu utworzono Skierbieszowski Park Krajobrazowy, ale w położonej dalej na wschód części Działów Grabowieckich też jest mnóstwo atrakcji: m in. w Wojsławicach odbywają się Dni Jakuba Wędrowycza oraz Festiwal Trzech Kultur. Jednak chyba najlepiej znana impreza regionu to Krasnostawskie Chmielaki. Sam Krasnystaw, stolica powiatu, to zabytkowe  miasto pięknie położony nad Wieprzem. Na zachód od od Krasnegostawu słynna stadnina w Białce. Cały region jest mało popularny wśród turystów.
 

Ziemia Hrubieszowska

Południowo- wschodni zakątek Lubelszczyzny, bardziej wschodni niż południowy, i to nie tylko z tej racji że to w hrubieszowskim znajduje się najdalej na wschód wysunięty punkt i najdalej na wschód wysunięte miasto w Polsce.  Hrubieszowskie to fragment Wyżyny Wołyńskiej w Polsce; wyjątkowo żyzne ziemie sprawiły, że Kotlina Hrubieszowska jest obszarem wybitnie rolniczym. Do czasów drugiej wojny światowej był to teren mieszania się wpływów katolików i prawosławnych - w żadnym innym regionie lubelskiego nie można spotkać aż tylu zabytkowych cerkwi. Niezwykłe zabytki pozostawili tu po sobie Goci - region Masłomęcza obok Hrubieszowa jest istnym zagłębiem archeologicznym.
 

Zamość i okolice

"Perła renesansu", "Padwa północy",  "Miasto idealne" - to wszystko zasłużone określenia dotyczące Zamościa, zbudowanego w XVI wieku przez hetmana Jana Zamoyskiego. Wiele z pięknych zabytków zostało w ostatnich latach odnowionych. Zamojskie stare miasto znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.  Kolejne określenie Zamościa to "brama Roztocza" -miasto leży na graniczącym z tą krainą Padole Zamojskim. Na odcinku Wieprza przepływającym przez Padół Zamojski, w Nieliszu, zbudowany został największy na całej Lubelszczyźnie zalew (infrastruktur turystyczna dopiero tam powstaje)
 

Roztocze

to pas wzniesień na południu Lubelszczyzny, ciągnący się na długości 180 km od północnego zachodu (niedaleko Kraśnika) aż do Lwowa na południowym wschodzie. Wzniesienia stromo opadają od strony południowej do Kotliny Sandomierskiej - tu na płaskich, nieurodzajnych terenach rozciągają się ogromne lasy Puszczy Solskiej.
Od Zachodu wyraźnie dzieli się na Roztocze Zachodnie, Środkowe i Południowe (Wschodnie). Najbardziej atrakcyjne jest Roztocze Środkowe - również najlepiej przygotowane do obsługi ruchu turystycznego. kolei Roztocze Wschodnie jest i najwyższe i najsłabiej dostępne (rzadkie i słabe drogi) i ma najsłabsza infrastrukturę. (częściowo leży już poza granicami województwa i kraju). To najdziksza część Roztocza. O ile Roztocze Środkowe to dobre miejsce dla rodziny z dziećmi o tyle roztocze wschodnie to już prawie "Bieszczady w wersji mini".
Na terenie Roztocza Środkowego leży jeden z dwóch parków narodowych Lubelszczyzny: Roztoczański Park Narodowy - 85 kilometrów kwadratowych, w zdecydowanej większości porośniętych wartościowym lasem (m in  wyżynny bór jodłowy i buczyna karpacka, z drzewami do 50 m wysokości). Obok wielu żyjących tu na swobodzie zwierząt, jest tu hodowany konik polski. Po obu stronach  Roztoczańskiego Parku Narodowego znajdują się Parki Krajobrazowe: Szczebrzeszyński Park Krajobrazowy (na północny zachód) oraz Krasnobrodzki Park krajobrazowy (na południowym wschodzie). Wszystkie "stolice" parków są godne zwiedzenia: Zwierzyniec to miasto – park, z dyrekcja i muzeum PK i wspaniałym kąpieliskiem nad stawami Echo i drugim nad Wieprzem, Krasnobród poza zabytkowym kościołem i klasztorem ma cały zespół kąpielisk nad zalewami na Wieprzu, jedynie Szczebrzeszyn nie dysponuje własnym kąpieliskiem, ale za to miasteczko jest pełne zabytków i niezwykłego, magicznego wręcz uroku.
Przepływający przez wszystkie trzy miasteczka Wieprz jest doskonałą rzeką do organizowania spływów kajakowych - drugą równie a może nawet bardziej popularna, jest płynąca przez Puszczę Solska rzeka Tanew. Górna Tanew (nie nadająca się jeszcze do spływania, z kilkunastocentymetrową głębokością) tworzy koło Suśca, w Rebizantach, malownicze progi - "szumy".
Jej prawy dopływ - Sopot - tworzy głęboko wcięta dolinę w miejscu, gdzie spływa z Roztocza na równiny Puszczy Solskiej - utworzono tu rezerwat "Czartowe Pole". Przy ujściu Sopotu do Tanwi, koło miejscowości Osuchy miała miejsce w czerwcu 1944 najkrwawsza bitwa partyzancka w Polsce. Dziś jest tu największy partyzancki cmentarz i maleńkie muzeum bitwy. W rejonie Sopotu i górnej Tanwi utworzono Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej.
Najdalej, już przy granicy z Ukrainą (i w dużej części już w województwie podkarpackim) utworzony został Południoworoztoczański Park Krajobrazowy. Tam, na krańcach Roztocza, niezwykłą atrakcją są liczne bunkry - pozostałości sowieckiej Linii Mołotowa.

Lublin

stolica województwa, nie tylko administracyjna, gospodarcza i kulturalna ale też turystyczna. To pięknie położone, nad Bystrzycą  350-tysięczne miasto (największe we wschodniej Polsce) słynie ze swojego Starego Miasta z niewiarygodnym nagromadzeniem zabytków i niezwykłą atmosferą - zresztą nie tylko na starówce. Odwiedzający Lublin z reguły zauważają właśnie wyjątkowa sympatyczną atmosferę, jaką tworzy całe miasto - ze względu na mieszankę kultur, społeczność studencką, bogate życie kulturalne.
Lublin otoczony jest pięknymi terenami: zaraz za północną granica miasta płynie Ciemięga (lewobrzeżny  dopływ Bystrzycy) która wycięła w lessowym podłożu malownicza dolinę a na południu zbudowany został Zalew Zemborzycki - główne miejsce letnich rekreacji mieszkańców Lublina. Sama dolina rzeki poniżej zalewu, w Lublinie, tworzy piękne tereny zielone, a powyżej zalewu, na południe od Lublina jest dla wielu ulubionym miejscem wędkowania lub urządzenia spływu kajakowego
 

Wyżyna Lubelska - Cześć Zachodnia

tereny zachodniej części lubelskiego, między doliną Wisły na zachodzie, Płaskowyżem Nałęczowskim i aglomeracją lubelską na północy, oraz Roztoczem i Puszcza Solską na południu. To mocno pofałdowany teren rolniczy z silnie rozwiniętym sadownictwem. Jedyne większe miasto przemysłowe to Kraśnik (35 tyś. mieszkańców) a pozostałe miasta: Bychawa, Bełżyce, Poniatowa i Opole Lubelskie i Annopol są niewielkie.
Najbardziej wartościowe przyrodniczo miejsca leżą na obrzeżach regionu; Dolina Wisły na zachodzie (przylega do niej Wrzelowiecki Park Krajobrazowy); krawędź Wyżyny Lubelskiej opadającej stromo ku Kotlinie Sandomierskiej na południu oraz Krzczonowski Park Krajobrazowy na wschodzie regionu.
Niezwykłą atrakcją są położone na północy regionu, (niedaleko Kazimierza Dolnego) blisko siebie, dwa wczesnośredniowieczne grodziska: Chodlik (gdzie organizowana jest co roku Majówka Archeologiczna) i Żmijowiska (tu z kolei działa Muzeum Dawnych Słowian oraz prowadzone są Warsztaty Archeologii Doświadczalnej). Od grodzisk tylko kilka kilometrów do najbliżej stacji Nałęczowskiej Kolejki Wąskotorowej.

 "Trójkąt turystyczny"

Kazimierz - Nałęczów - Puławy. Ciesząca się chyba największym powodzeniem wśród turystów cześć Lubelszczyzny. Położony w Dolinie Wisły i na przyległym Płaskowyżu Nałęczowskim, czyli w zachodniej części Lubelszczyzny, region łączy w sobie atrakcje przyrody i kultury. Największe miasto to Puławy, stolica powiatu i niegdysiejsza siedziba Czartoryskich - wspaniały zespół parkowo- pałacowy jest główną atrakcją miasta. Stolicą turystyczną regionu jest Kazimierz Dolny -urocze miasteczko nad piękną, przełomową doliną Wisły, pełne zabytków (zamek, kościoły, rynek) i niezwykłej atmosfery. Trzeci "róg trójkąta" to Nałęczów: "miasto -ogród" - z pałacem Małachowskich, parkiem zdrojowym i mikroklimatem, który pozwolił na założenie tu uzdrowiska. Poza tymi miastami w "trójkącie" jest kilka mniejszych, ale też ciekawych miejscowości jak Janowiec (po zachodniej stronie Wisły) czy Wąwolnica (między Kazimierzem a Nałęczowem). Cały Płaskowyż Nałęczowski jest mocno pofalowany, pocięty wąwozami a przez jego środek płynie do Wisły rzeka Bystra, która wycięła w płaskowyżu głęboką, piękną dolinę.
W regionie jest bardzo silnie rozwinięta infrastruktura turystyczna.