Po ponad dwóch latach prowadzenia prac na terenie lubelskiego zamku, miało miejsce ponowne otwarcie Muzeum Narodowego. Prace miały na celu między innymi tematyczne powiązanie obiektów i utworzenie logicznej trasy zwiedzania, ale też powiększenie przestrzeni, na której mają znajdować się stałe wystawy.

Łabuńka to jedna z dwóch niewielkich rzek łączących się na południowych przedmieściach Zamościa (druga to Topornica). Spływa ona do Zamościa z południowego wschodu. Wypływa spod miejscowości Łabunie, pod murami twierdzy zamojskiej przyjmuje dopływ Topornicy, a po minięciu Zamościa płynie na zachód i tuż poniżej zbiornika Nielisz wpływa do Wieprza.

Dolina górnej Łabuńki leży pomiędzy Łabuniami a Zamościem. Na jej dużej części założono liczne stawy, w pozostałej części dominują łąki. Dolina Górnej Łabuńki to obszar specjalnej ochrony ptaków Natura 2000.

Wzdłuż doliny prowadzi z Zamościa w stronę Tomaszowa (i dalej - Lwowa) droga nr 17, a wzdłuż drogi położone są warte odwiedzenia miejscowości:

Stare Miasto, otoczone fortyfikacjami zbudowanymi nad bagnistą doliną Łabuńki, do dziś pozostaje dość wyraźnie oddzielone od późniejszej zabudowy miasta terenami zielonymi (niegdyś podmokłymi) - jest więc w centrum miasta, a jednak nieco odizolowane od jego reszty.

W centrum Starego Miasta, na przecięciu jego dwóch osi: wschód-zachód i północ- południe, leży Rynek Wielki z Ratuszem i kamienicami z podcieniami (najpiękniejsze z nich to kamienice ormiańskie).

Pozostałe zabytki "rozrzucone są" w dalszych rejonach starówki, ale to oznacza z reguły co najwyżej 200-300 metrów od Rynku:

Zamość to największe miasto (65 tys. mieszkańców) południowo-wschodniej części Lubelszczyzny. Słynne jest z XVI wiecznego zespołu architektoniczno-urbanistycznego, z tej przyczyny nazwane bywa "Perłą Renesansu" lub "Padwą Północy". Zamojskie Stare Miasto w 1992 roku zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Zamość leży na trasie Warszawa - Lublin - Lwów.

Często nazywany jest "bramą Roztocza" choć leży nie na Roztoczu, a w Padole Zamojskim, (krainie nie tak atrakcyjnej jak samo Roztocze, ale jednak zdecydowanie wartej poznania) - kotlinie miedzy Działami Grabowieckimi (na północy) i Roztoczem (na południu).

Skansen, czyli Muzeum Wsi Lubelskiej, to jedna z dwóch najważniejszych atrakcji turystycznych Sławina. Skansen położony jest między starą a nową (oddaną do użytku kilka lat temu) trasą na Warszawę. Z racji położenia jest bardzo łatwo dostępny, zwłaszcza dla turystów przyjeżdżających do Lublina samochodem od strony Warszawy czy Radomia. Plusem jest też zajmowany przez Muzeum Wsi Lubelskiej malowniczy  teren: stok nad doliną rzeki Czechówki.

Najpiękniejszą dolina rzeczną w rejonie Lublina jest niewątpliwie dolina Ciemięgi. Rzeka  w górnym odcinku (od źródeł w Motyczu) płynie początkowo w kierunku północno-wschodnim, ale już po kilku kilometrach, w rejonie Sadurek, zawraca szerokim łukiem na północny zachód, a potem na zachód, by utrzymać ten kierunek przez większość swojego biegu, aż do ujścia do Bystrzycy. Przez około połowę swojego biegu płynie więc równolegle do obwodnicy Lublina, kilka kilometrów na północ on niej. W Jastkowie, w połowie długości, Ciemięga przepływa pod trasą Lublin-Warszawa i mniej więcej od tego miejsca dolina zaczyna zmieniać charakter - pagórki po obu stronach doliny zbliżają się do siebie, ich brzegi stają się bardziej strome, pojawiają się dopływy -źródła, bieg rzeki przyspiesza. Około 4 km na zachód od Jastkowa rozpoczyna się granica Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Ciemięgi, który obejmuje obszar doliny aż do ujścia.

Lublin to stolica województwa, liczące 350 tysięcy mieszkańców miasto, największe i najważniejsze w gospodarce, nauce (do niedawna jedyne miasto w Polsce z dwoma uniwersytetami) i kulturze regionu. Większość osób przyjezdnych zauważa niepowtarzalną atmosferę miasta - zapewne jest to wynik „młodości” miejscowości (bardzo wielu studentów) i jego "kresowości" (Lublin jest największym miastem wschodniej Polski). Jest też najciekawszym ośrodkiem turystycznym województwa.

Wzgórze Zamkowe połączone zostało ze Wzgórzem Staromiejskim sztucznym nasypem i mostem, po którym prowadzi ul. Zamkowa. Pagór jest doskonałym punktem widokowym, zwłaszcza na starówkę i położone po przeciwnej stronie zamku wzniesienie o nietypowej nazwie Czwartek.

Wzgórze Zamkowe, niegdyś "porośnięte" stawianymi byle jak domkami, jest dziś oczyszczone i prezentuje doskonale zamek na szczycie. Budynek ten jest drugim, po Bramie Krakowskiej, architektonicznym symbolem Lublina. Główny korpus zamku, z charakterystycznym frontem, to niestety XIX wieczny budynek więzienia, choć trzeba przyznać, że wygląda dość "zamczyście".

Donżon to najstarszy murowany obiekt na lubelskim zamku, wzniesiony w drugiej połowie XIII wieku (zamek, a raczej gród, zbudowany został prawie na pewno w XII wieku). Donżon to wysoka na 25 metrów, czterokondygnacyjna (obecnie dolna kondygnacja to poziom piwniczny) wieża obronno-mieszkalna. 

Jej mury w dolnej części zbudowane są z kamienia i tam mają nawet ponad trzy metry grubości, a w górnej części są zbudowane z cegły. Wieża jest dość przysadzista, jej średnica wynosi 15 metrów. Wewnątrz na każdym poziomie ma jedno pomieszczenie, do każdego z nich prowadzą spiralne schody. Budynek wzniesiony został w stylu romańskim, zachowało się m. in. typowe dla tego stylu dwudzielne okno.

Kaplica Trójcy Świętej (lub inaczej kaplica zamkowa) to budowla pochodząca najprawdopodobniej z początków XV wieku, zbudowana w stylu gotyckim na polecenie Władysława Jagiełły w roku 1407. Nie była to pierwsza świątynia na zamku: powstała w miejsce wcześniejszej o około sto lat, być może drewnianej, budowli. Możliwe też, że ta murowana kaplica św. Trójcy jest tożsama z tą XIV wieczną, znaną ze źródeł pisanych, i została ufundowana przez Kazimierza Wielkiego, lub nawet pochodzi z okresu wcześniejszego.