Dolina Górnej Łabuńki

Łabuńka to jedna z dwóch niewielkich rzek łączących się na południowych przedmieściach Zamościa (druga to Topornica). Spływa ona do Zamościa z południowego wschodu. Wypływa spod miejscowości Łabunie, pod murami twierdzy zamojskiej przyjmuje dopływ Topornicy, a po minięciu Zamościa płynie na zachód i tuż poniżej zbiornika Nielisz wpływa do Wieprza.

Dolina górnej Łabuńki leży pomiędzy Łabuniami a Zamościem. Na jej dużej części założono liczne stawy, w pozostałej części dominują łąki. Dolina Górnej Łabuńki to obszar specjalnej ochrony ptaków Natura 2000.

Wzdłuż doliny prowadzi z Zamościa w stronę Tomaszowa (i dalej - Lwowa) droga nr 17, a wzdłuż drogi położone są warte odwiedzenia miejscowości:

Wjeżdżając do miejscowości po prawej stronie szosy (jadąc z Zamościa na Roztocze), około 200 metrów na prawo od szosy, można zobaczyć kościół parafialny pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej i św. Dominika. Murowany kościół zbudowany został w XVII wieku. Jest to jednonawowa budowla w stylu schyłkowego renesansu lubelskiego, choć można też spotkać opinie, że jest to budynek barokowy.

Obok niego stoi murowana dzwonnica.

Ponad pół kilometra na południe, w centrum Łabuń, należy skręcić na lewo. Ulica Parkowa po kolejnych 500 metrach doprowadzi nas do następnej atrakcji Łabuń: rokokowego pałacu Zamoyskich. Pałac zbudowany w pierwszej połowie XVIII wieku przez Jana Jakuba Zamoyskiego według projektu Bernarda Meretyna otoczony jest 30-hektarowym parkiem. W skład zespołu pałacowo-parkowego wchodzą też m.in. dwie oficyny, kasztelanka i  pawilon.

W okresie międzywojennym ówcześni właściciele pałacu, Szeptyccy, przekazali go siostrom franciszkankom misjonarkom Maryi, które prowadziły tu ochronkę dla dzieci, a obecnie dom rekolekcyjny.

Zespół parkowo-pałacowy jest dostępny dla zwiedzających.

Pałac zamojskich w Łabuniach.

Wirtualny spacer po gminie Łabunie.

Nieco ponad kilometr na wschód od pałacu Zamoyskich leży kompleks leśny, a w nim rezerwat przyrody.

Rezerwat leśno-stepowy „Łabunie” utworzony został w 1959 r. na wschód od Łabuń i na południe od wsi Dąbrowa. To jeden z największych w Polsce (powierzchnia 109 ha) rezerwatów ochraniających roślinność stepową. Jest to dość nietypowy rezerwat. Murawy kserotermiczne (czyli roślinność sucho i ciepłolubna) najczęściej występują na stokach wystawionych na południe, tymczasem w tym miejscu rosną na dość płaskim terenie, pomiędzy zbiorowiskami leśnymi.

Artykuły powiązane

Więcej w tej kategorii: « Dolina Topornicy