Stare Miasto, otoczone fortyfikacjami zbudowanymi nad bagnistą doliną Łabuńki, do dziś pozostaje dość wyraźnie oddzielone od późniejszej zabudowy miasta terenami zielonymi (niegdyś podmokłymi) - jest więc w centrum miasta, a jednak nieco odizolowane od jego reszty.

W centrum Starego Miasta, na przecięciu jego dwóch osi: wschód-zachód i północ- południe, leży Rynek Wielki z Ratuszem i kamienicami z podcieniami (najpiękniejsze z nich to kamienice ormiańskie).

Pozostałe zabytki "rozrzucone są" w dalszych rejonach starówki, ale to oznacza z reguły co najwyżej 200-300 metrów od Rynku:

Kościół pobrygidkowski (zwany też powizytkowskim) pod wezwaniem Matki Boskiej Zwycięskiej w Lublinie ufundowany został przez króla Władysława Jagiełłę jako wotum dziękczynne za zwycięstwo pod Grunwaldem. Kościół zbudowany został dla zakonu brygidek w latach 1412-26 przy znacznym udziale krzyżackich jeńców. Później, w XVI wieku, dobudowana została wieża. Od południa do kościoła przylegają budynki klasztorne (rozbudowywane etapami aż do w XVII wieku). Od roku 1835 kościół i klasztor przejęły w użytkowanie siostry wizytki.

Około 200 metrów dalej stoi Kościół Misjonarzy na Żmigrodzie – znajduje się on przy ul. Prymasa Wyszyńskiego 6, poniżej pałacu biskupiego. Właściwie jest to kościół pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, wzniesiony w początkach XVIII wieku, w stylu późnobarokowym. Wyposażenie kościoła również pochodzi z XVIII wieku. Jest on otoczony wielokrotnie rozbudowywanymi budynkami klasztoru misjonarzy. Dawny klasztor mieści dziś Metropolitalne Seminarium Duchowne.