Lasy Parczewskie

Północne skrawki Parku Krajobrazowego Pojezierze Łęczyńskie i tereny dalej na północ porastają Lasy Parczewskie.

Lasy Parczewskie to rozległy kopleks leśny zajmujacy większość terenu między Parczewem, a Sosnowicą i Ostrowem Lubelskim. To przeważnie sosnowy bór, często z domieszką dębu, rosnący na ubogich siedliskach, w dużej części podmokłych i zbagnionych. Lokalnie rosną olsy, grądy, łęgi jesionowo – olchowe  i torfowiska przejściowe, a poza tym łąki i pastwiska. Występują tu rzadkie, duże ptaki drapieżne: orzeł bielik i puchacz, a także orlik krzykliwy, gadożer, bocian czarny i żuraw. Z ssaków: bóbr, wydra, łoś i wilk.

Znajdują się tu trzy rezerwaty:

•      Jezioro Obradowskie - 82 ha, rezerwat wodno-torfowiskowy, obok wsi Buradów.

•      Królowa Droga - 39 ha, mieści się w północnej części lasów, chroni naturalny drzewostam dębowo-sosnowy.

•      Lasy Parczewskie - 157 ha, to rezerwat leśno-historyczny, chroni starodrzew dębowo-sosnowy, w którym kiedyś znajdowali schronienie i toczyli walki partyzanci. Zachowały się tu ślady stanowisk obronnych. Przy południwo-zachodniej granicy rezerwatu stoi pomnik partyzantów i mogiły poległych.

Południowa część kopleksu leśnego wchodzi w skład Parku Krajobrazowego Pojezierze Łęczyńskie.

Parczew to 10 tysieczne miasteczko nad rzeką Piwonią na pólnocno-zachodnim skraju Polesia. Jest to siedziba powiatu i ośrodek przemysłu spożywczego, słynny z produkowanej tu muszardy.

Należy do najstarszych miast Lubelszczyzny - prawa miejskie otrzymał w 1401 roku. Przez stulecie, z racji położenia na granicy Polski i Litwy, pełnił ogromną rolę w procesie zbliżania się elit obu krajów. Był miejscem zjazdów polsko-litewskich sejmów i wizyt królów z dynastii Jagiellonów. Ostatni sejm odbył się tu w 1564 roku, a po zawarciu unii 1569 roku rola Parczewa zaczęła maleć. Typowe były dalsze losy miasta - upadek w wyniku XVII i XVIII-wiecznych wojen, potem powolny rozwój, zakończony gwałtownie przez Niemców, którzy wymordowali 5 tysięcy mieszkańców (głównie Żydów), czyli połowę ludności miasta. Z racji bliskości rozległych lasów parczewskich miasto i rejon były bazą konspiracji i partyzantki.

Trudno jest się domysleć chwalebnej przeszłości miasta. oglądając je dzisiaj. Nie ma tu ratusza, rezydencji królewskiej, ani XVI wiecznych świątyń. Można podziwiać jedynie noegotycki kościół św. Jana Chrzciciela (z wieżami o wysokosci 64 metrów).

W parczewie jest zalew miejski "Relax" nad którym co roku, wiosną, w ramach Dni Parczewa, organizowane są zawody wędkarskie.

Siedem kilometrów na zachód od Parczewa leżą miescowość i staw Siemień. Wieś Siemień w starej części zachowała klimat dawnej podlaskiej wsi. Staw hodowlany Siemień, ma w sumie (bo składa sie z kilku akwenów przedzielonych groblami) 830 ha i jest największy na Lubelszczyźnie. Według legendy groble wokół niego usypali jeńcy tatarscy. Staw założony na Tyśmienicy, jednej z najczystszych rzek, częściowo porośnięty, daje schronienie wielu gatunkom ptaków.

Artykuły powiązane