Uchanie

Siedem kilometrów za Wojsławicami, na wschodnich krańcach Działów Grabowieckich, leżą Uchanie - niegdyś miasto, dziś licząca ponad 700 mieszkańców stolica gminy, małe, ciche miasteczko z niewielkim rynkiem otoczonym domkami. Ale nie zawsze tak było. Uchanie maja za sobą dumną przeszłość. Wioska powstała w średniowieczu, a co najmniej od 1596 posiadała prawa miejskie.

W tych czasach zbudowano wspaniały, renesansowy kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, będący słusznie przedmiotem dumy mieszkańców. W tamtych czasach postał też zamek – niestety do dziś zostały po nim jedynie ślady fundamentów na zachód od kościoła.

Uchanie są centrum kulturalnym gminy. Wśród cyklicznych wydarzeń odbywających się tam warto zobaczyć, a raczej usłyszeć, Powiatowy Przegląd Piosenki Żołnierskiej i Partyzanckiej.

http://gok.kultura-uchanie.pl/

Uchanie to dobre miejsce na taki festiwal, zważywszy zaangażowanie w partyzantkę i ciężkie przejścia mieszkańców w czasie okupacji niemieckiej. Świadectwem tragedii tamtych czasów jest między innymi pomnik w lesie koło wioski Staszic (około dwóch kilometrów od centrum Uchań w stronę południowo - wschodnią) poświęcony poległym i pomordowanym przez Niemców, NKWD i UB. Inny pomnik, upamiętniający zabitych podczas walki z UPA postawiono w miejscowości Pielaki, około czterech kilometrów na południowy zachód od centrum Uchań.

Wielu mieszkańców tej miejscowości zginęło w obozie przesiedleńczym w  Zamościu lub w Oświęcimiu, a także w czasie pacyfikacji. Z kolei ludność żydowska została prawie w całości wymordowana przez Niemców w Sobiborze. Pozostał po niej jedynie cmentarz (na południe od centrum Uchań, przy cmentarzu katolickim).

Uchanie są doskonałym miejscem do rozpoczynania pieszych wycieczek; okolice charakteryzują się typowymi dla Działów Grabowieckich malowniczymi krajobrazami i czystym środowiskiem przyrodniczym, nieskażonym przemysłem. Na skraju gminy, około sześciu kilometrów na południe od Uchań (a więc w zasięgu pieszej wycieczki) znajduje się rezerwat Gliniska.

Ten utworzony w 1982 r. park faunistyczny obejmuje 34 ha wału ziemnego, dość stromo wyniesionego ponad pobliskie łąki i pola uprawne. Rezerwat chroni stanowiska susła perełkowanego (w 2014 roku przeniesiono tu około 200 tych sympatycznych gryzoni). Żyją tu także tchórze stepowe, łaski i łasice. Rosną tu miedzy innymi rzadkie wrzosowiska.

Artykuły powiązane