Rynek lubelskiego Starego Miasta, wytyczony po nadaniu Lublinowi praw miejskich, ma kształt nieregularny, acz zbliżony do kwadratu, po środku którego stoi gmach Trybunału Koronnego. Rynek pierwotnie otoczony był kamienicami zbudowanymi w stylu gotyckim (po którym nie ma już prawie śladu), niewiele jest też elementów renesansowych, dominuje styl barokowy lub klasycystyczny.

Poza traktem królewskim leży uroczy zakątek starówki, w którym zgrupowały się zabytki i kilka innych, ciekawych obiektów.

Z Rynku w stronę zamku (grodu) prowadzi ulica Grodzka, nie zmieniająca przebiegu ani nazwy od średniowiecza.

Wzgórze Zamkowe połączone zostało ze Wzgórzem Staromiejskim sztucznym nasypem i mostem, po którym prowadzi ul. Zamkowa. Pagór jest doskonałym punktem widokowym, zwłaszcza na starówkę i położone po przeciwnej stronie zamku wzniesienie o nietypowej nazwie Czwartek.

Wzgórze Zamkowe, niegdyś "porośnięte" stawianymi byle jak domkami, jest dziś oczyszczone i prezentuje doskonale zamek na szczycie. Budynek ten jest drugim, po Bramie Krakowskiej, architektonicznym symbolem Lublina. Główny korpus zamku, z charakterystycznym frontem, to niestety XIX wieczny budynek więzienia, choć trzeba przyznać, że wygląda dość "zamczyście".

Donżon to najstarszy murowany obiekt na lubelskim zamku, wzniesiony w drugiej połowie XIII wieku (zamek, a raczej gród, zbudowany został prawie na pewno w XII wieku). Donżon to wysoka na 25 metrów, czterokondygnacyjna (obecnie dolna kondygnacja to poziom piwniczny) wieża obronno-mieszkalna. 

Jej mury w dolnej części zbudowane są z kamienia i tam mają nawet ponad trzy metry grubości, a w górnej części są zbudowane z cegły. Wieża jest dość przysadzista, jej średnica wynosi 15 metrów. Wewnątrz na każdym poziomie ma jedno pomieszczenie, do każdego z nich prowadzą spiralne schody. Budynek wzniesiony został w stylu romańskim, zachowało się m. in. typowe dla tego stylu dwudzielne okno.

Kaplica Trójcy Świętej (lub inaczej kaplica zamkowa) to budowla pochodząca najprawdopodobniej z początków XV wieku, zbudowana w stylu gotyckim na polecenie Władysława Jagiełły w roku 1407. Nie była to pierwsza świątynia na zamku: powstała w miejsce wcześniejszej o około sto lat, być może drewnianej, budowli. Możliwe też, że ta murowana kaplica św. Trójcy jest tożsama z tą XIV wieczną, znaną ze źródeł pisanych, i została ufundowana przez Kazimierza Wielkiego, lub nawet pochodzi z okresu wcześniejszego.

Kazimierz Dolny to wyjątkowe miasteczko położone w przełomowej dolinie środkowej Wisły. Na urok Kazimierza złożyło się niezwykłe połączenie piękna przyrody (dolina Wisły i wzgórza pocięte wąwozami) i urokliwej architektury (przyczyniło się do tego zachowanie zabytków, choćby nawet w formie ruin zamku).

Lubartów to liczące 22 tysiące mieszkańców powiatowe miasto położone nad lewym brzegiem Wieprza, na wschodnim skraju Wysoczyzny Lubartowskiej. Ma ładny zespół barokowych zabytków (z których najbardziej znany jest pałac Sanguszków) i ciekawą historię. Miasto rozbudowało się wzdłuż szosy Lublin - Białystok, od kilku lat wokół miasta biegnie obwodnica. Linia kolejowa Lublin – Łuków została uruchomiona po kilkunastoletniej przerwie w 2013 roku.

Miasto założył w 1543 roku Piotr Firlej, wojewoda lubelski, właściciel Dąbrowicy, Janowca i Kocka. Od herbu Firlejów – Lewart - miasto zostało nazwane Lewartowem. Piotr zbudował kosciół i zamek. Rodzina Firlejów wniosła wielki wkład w rozwój miasta - sprowadziła rzemieślników i hodowców bydła z Holandii i Flandrii oraz założyła tu gimnazjum ariańskie (Firlejowie byli wtedy protestantami) słynne później na cały kraj.

10 kilometrów na zachód od Lubartowa i kilka kilometrów od Lasów Kozłowieckich leży Kozłówka, a w niej "perła Lubelszczyzny" - Pałac Zamoyskich. Zespół pałacowo-parkowy (obecnie muzeum) w Kozłówce to jeden z najcenniejszych zabytków po prawej stronie Wisły. Pałac został zbudowany w latach 1736-1742 przez Michała Bielińskiego, któremu posiadłość wniosła w wianie Tekla Pepłowska. Pałac zaprojektował prawdopodobnie polski architekt pochodzenia włoskiego, Józef Fontana (młodszy).