Skansen, czyli Muzeum Wsi Lubelskiej, to jedna z dwóch najważniejszych atrakcji turystycznych Sławina. Skansen położony jest między starą a nową (oddaną do użytku kilka lat temu) trasą na Warszawę. Z racji położenia jest bardzo łatwo dostępny, zwłaszcza dla turystów przyjeżdżających do Lublina samochodem od strony Warszawy czy Radomia. Plusem jest też zajmowany przez Muzeum Wsi Lubelskiej malowniczy  teren: stok nad doliną rzeki Czechówki.

Ogród Botaniczny UMCS zajmuje miejsce po dawnym folwarku z funkcjonującym tu w XIX wieku uzdrowiskiem ze źródłami wody żelazistej. Udrowisko zostało zniszczone w czasie Pierwszej Wojny Światowej, a źródła wyschły po wybudowaniu w pobliżu ujęcia wód podziemnych "Sławinka" dostarczającego wodę mieszkańcom Lublina.

Teren pozostawał "bezpański" i zaniedbany, aż do 1965 roku, kiedy to Uniwerytet Marii Curie Skłodowskiej założył tu ogród botaniczny - początkowo jedynie w celach naukowych i dydaktycznych, jednak od 1974 roku jest udostępniany zwiedzającym. W ogrodzie rośnie okolo 1700 gatunków roślin. Poza tymi posadzonymi przez biologów z UMCS rosną tu też zabytkowe, ponad stuletnie, drzewa z czasów funkcjonowania ogrodu przy folwarku. Wiecej

Górki Czechowskie to rozległy (ponad dwa kilometry na osi północ-południe i około kilometra szerokości na linii wschód-zachód), cenny przyrodniczo teren zielony rozdzielający dwie lubelskie dzielnice: Czechów i Sławin.

Od południa teren dość stromo opada do doliny Czechówki (rośnie tu jedyny na górkach las). Pozostała, znacznie większa część to porozdzielane wąwozami wierzchowiny.  Występują tu liczne murawy kserotermiczne – to rodzaj łąk, w których zamiast zwykłych traw rosną ciepłolubne rośliny, w tym zioła i kwiaty. Conajmniej 12 z występujących na Górkach Czechowskich roślin podlega ochronie.

Czechówka to niewielka rzeczka (o długości ok. 17 km) wpływająca do Lublina od zachodu i przepływająca na północ od śródmieścia, by wpaść do Bystrzycy na wschód od Starego Miasta i Podzamcza (przez które  przepływa podziemnym kanałem).

Czechówka wypływa z Motycza (ok. dwóch kilometrów na zachód od obwodnicy Lublina) na wysokości 227 m.n.p.m. (z tej samej miejscowości  wypływa też, tyle że w przeciwną stronę, inna rzeczka - Ciemięga.) W pobliżu Uniszowic struga przepływa pod obwodnicą Lublina na jej wewnętrzną stronę, by w Dąbrowicy połączyć się z drugą strugą, nazywaną Łazęgą.

Aglomeracja lubelska obejmuje (prócz, rzecz jasna, samego Lublina) kilka gmin otaczających Lublin (Wólka, częściowo Niemce, Konopnica, Głusk) oraz miasto Świdnik i przyległą do niego gminę Mełgiew. Są to tereny położne w większości w zasięgu pieszej całodniowej wycieczki, czy kilkugodzinnego wypadu rowerem z Lublina.  Z kolei dla osoby dysponującej samochodem ważne, że cały ten teren mieści się albo wewnątrz obwodnicy Lublina, albo w odległości co najwyżej kilku kilometrów od niej. Warto w związku z tym polecić nocleg w którejś z sąsiadujących z Lublinem gmin: nie stworzy żadnego problemu z dojazdem, a często będzie tańszy niż w samym mieście.

Ulica Kalinowszyzna, dająca nazwę całej dzielnicy, to średniowieczny jeszcze szlak na Lwów - niegdyś tereny przez które biegnie, nosiły nazwę Lwowskie Przedmieście. Do Drugiej Wojny Światowej mieszkali tu głownie Żydzi (potocznie nazywali swoją dzielnicę "Wola"), ale ulica zaczyna się i kończy przy katolickich kościołach.

Wzgórze Czwartek to wzniesienie położone na północ od Wzgórza Zamkowego (po drugiej stronie doliny rzeczki Czechówki, na tym odcinku schowanej pod nawierzchnią trasy przelotowej Warszawa-Chełm).

Nazwa wzgórza pochodzi od dnia w jakim odbywały się tu jarmarki. Czwartek to najstarsza osada na terenie dzisiejszego Lublina, powstała najprawdopodobniej w VI wieku. Choć ma bardzo długą historię, ocalało tu niewiele zabytków - nieotoczony murami Czartek był często niszczony przez najeźdźców.

Plac Wolności powstał na początku XIX wieku jako plac targowy, nieco później przyjęła się nazwa Placu Bernardyńskiego. W roku 1899 zbudowana została na środku placu neogotycka wieża ciśnień. Zniszczona w czasie wojny, nie została odbudowana (przestała pełnić swą funkcję dla wodociągów już w 1929). W 2004 roku na miejscu dawnej wieży Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji zbudowało fontannę, z miniaturą dawnej wieży ciśnień.

Od strony północnej przy placu stoi Pałac Parysów i kamienice, od południowej kościół pobernardyński, XX wieczny gmach V liceum (zasłaniający pałac Tarłów), a dalej stary oraz nowy (w stylu zwanym popularnie "betonem lubelskim") gmach biblioteki (już przy ulicy Narutowicza 4).

Kościół pobernardyński pod wezwaniem Nawrócenia św. Pawła w Lublinie znajduje się między ulicami Bernardyńską (na przeciw dawnego kościoła Bernardynek), Dolną Panny Marii i Placem Wolności. Murowaną świątynię wzniesiono w końcu XV wieku, a na początku następnego - klasztor.

Przy ulicy Wyszyńskiego, prowadzącej od podnóża Katedry w dół, w stronę przeprawy na Bystrzycy stoi pałac biskupi. Wyraźnie poniżej katery, pałac jest oddzielony od jej ogromnego gmachu uliczką Podwale. Pierwotnie był to pałac Łańcuchowskich – obecnie jest to właściwie zespół dwóch budynków. W jednym rzeczywiście rezyduje biskup lubelski, w drugim ma siedzibę Kuria Metropolitarna. Budynki pochodzą z XVIII wieku, ale były przebudowywane. Co ciekawe - wśród właścicieli pałacu była loża masońska, dopiero potem budynek nabył Kościół. Jednym z mieszkańców pałacu (1946-48)  był biskup Stefan Wyszyński, późniejszy prymas Polski. Stąd dzisiejsza nazwa ulicy przy której stoi pałac.