Bończa to niewielka miejscowość leżąca w centralnej części Działów Grabowieckich, nad lewym zboczem doliny rzeki Wojsławki, przy szosie łączącej Kraśniczyn (a dalej Krasnystaw) z Wojsławicami (i dalej Hrubieszowem).

Skierbieszów - niegdyś miasto i ważny ośrodek gospodarczy, dziś biedna, typowo rolnicza gmina, obejmująca tereny urocze, ale prawie zupełnie pozbawione infrastruktury turystycznej.

Niewiele zostało w Skierbieszowie śladów dawnego rozwoju. Najcenniejszym zabytkiem jest renesansowy kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Jednonawowy budynek pochodzący z XVII wieku, był konsekrowany w 1743 roku. Kościół wyposażony jest w stylu barokowym.

Skierbieszowski Park Krajobrazowy (utworzony w 1995 roku) obejmuje większą, zachodnią część działów Grabowieckich i liczy łącznie 35.488 ha, a wraz z otuliną - 47.967 ha. Park leży na skałach górnej kredy, przykrytych grubą, kilkunastometrową warstwą lessu.  Teren Parku jest bardzo silnie urzeźbiony, pocięty wąwozami (jako, że skała ta jest wrażliwa na erozję). Miejscami woda spłukała tak wiele lessu, ze odsłoniła kredową skałę. W krajobrazie dominują pola uprawne (z plantacjami porzeczek i, coraz rzadziej, chmielu), ale około kilkunastu procent powierzchni zajmują lasy, przede wszystkim buczyna, której północno - wschodnią granicą są Działy Grabowieckie.

Grabowiec to miejscowość, od której pochodzi nazwa mezoregionu: Działy Grabowieckie. Położony jest w południowo-wschodniej części Działów oraz na północno-wschodnim krańcu powiatu zamojskiego.

Miasteczko składa się z dwóch zasadniczych części tworzących rodzaj "mini-aglomeracji"- są to: położony w dolinie "właściwy" Grabowiec oraz tuż obok, ale już na wzgórzach, na południe od tego pierwszego - Grabowiec Góra.

Grabowiec swego czasu posiadał prawa miejskie i skupiał wielokulturową ludność: rzymskich katolików, unitów, prawosławnych i żydów.

Działy Grabowieckie to nie tylko najwyższa część Wyżyny Lubelskiej (wysokość waha się od 190 do 312 metrów n.p.m.) ale też najbardziej pofałdowana i urzeźbiona. Nie ma tu co prawda zbyt wielu lasów, ale "dzikości" tym terenom dodaje wyjątkowo mocne pocięcie powierzchni przez doliny rzek, jary i wąwozy. Na krajobraz składają się tu pofałdowane wzgórza z wierzchowinami przykrytymi polami lub plantacjami, między którymi strome i mocno wcięte zbocza dolin porasta las.