Poleski Park Narodowy (9762 ha) chroni jeden z nielicznych w Europie obszarów torfowo-bagiennych, które są najdalej na południe wysuniętymi fragmentami tundry i lasotundry. Łącznie torfowiska zajmują 1700 ha parku, i są chronione w czterech rezerwatach: "Durne Bagno", "Jezioro Moszne" "Jezioro Długie" i "Torfowisko Orłowskie".  Lasy  zajmują około 4800 ha, a wody 2000 ha.

Park powstał w 1990 roku i objął większość powołanego kilka lat wcześniej Poleskiego Parku Krajobrazowego (który nadal istnieje, w kilku kawałkach porozrzucanych wokół Parku Narodowaego).

Urszulin położony przy szosie Łęczna-Włodawa, to stolica gminy i dobra baza wypadowa do wycieczek po Parku. Jest tu pałac dyrekcji PPN.

Północne skrawki Parku Krajobrazowego Pojezierze Łęczyńskie i tereny dalej na północ porastają Lasy Parczewskie.

Lasy Parczewskie to rozległy kopleks leśny zajmujacy większość terenu między Parczewem, a Sosnowicą i Ostrowem Lubelskim. To przeważnie sosnowy bór, często z domieszką dębu, rosnący na ubogich siedliskach, w dużej części podmokłych i zbagnionych. Lokalnie rosną olsy, grądy, łęgi jesionowo – olchowe  i torfowiska przejściowe, a poza tym łąki i pastwiska. Występują tu rzadkie, duże ptaki drapieżne: orzeł bielik i puchacz, a także orlik krzykliwy, gadożer, bocian czarny i żuraw. Z ssaków: bóbr, wydra, łoś i wilk.

Polesie Chełmskie to liczący blisko 2 tys. km kw. obszar przejściowy między Polesiem właściwym, Wyżyną Lubelską i Wyżyną Wołyńską. Niesamowitym zabytkiem, "marką" regionu, są Podziemia Kredowe w Chełmie. Polesie Chełmskie prawie zupełnie pokrywa się z obszarem powiatu Chełm, zwłaszcza odkąd (1 stycznia 2006 r.) do powiatu włączono gminę Rejowiec (z powiatu krasnostawskiego). Jedynie dwóch południowych gmin powiatu: Leśniowic i Wojsławic -  nie należy zaliczać do Polesia Chełmskiego, jako że leżą one prawie w całości na terenie Działów Grabowieckich.

Chełmski Park Krajobrazowy, którego kształt można porównać do litery "L", leży na północ i na zachód od Chełma. Rozpoczynający się tuż za przedmieściami Chełma Park leży na terenie dwóch krain: Pagórów Chełmskich i Obniżenia Dubienki. Część leżąca na Pagórach jest bardziej atrakcyjna pod względem krajobrazu i łatwiej dostępna.  Natomiast obszary leżące w Obniżeniu Dubienki są często zabagnione, przez to trudniej dostępne, ale na pewno ciekawsze dla osób o zacięciu przyrodoznawcy.