Zalew Zemborzycki to zbiornik retencyjno-rekreacyjny zbudowany na Bystrzycy. Jest też zbiornikiem zaporowym typu przejściowego pomiędzy limnicznym a reolimnicznym, a jego okres retencji wynosi 26 dób. Powierzchnia akwenu wynosi 2,78 km2, długość linii brzegowej – 12 km, średnia głębokość 2,3 metra, a maksymalna – 4 metry.

Pomysłodawcą stworzenia zalewu był geograf Kazimierz Bryński. Prace nad jego przygotowaniem rozpoczęły się w 1970 roku i trwały 4 lata, a w przedsięwzięciu pomagało wielu ludzi – około 40 tysięcy mieszkańców Lublina! Akwen został oddany do użytku w 1974 roku, a uroczystość otwarcia poprowadził Edward Gierek.

Skansen, czyli Muzeum Wsi Lubelskiej, to jedna z dwóch najważniejszych atrakcji turystycznych Sławina. Skansen położony jest między starą a nową (oddaną do użytku kilka lat temu) trasą na Warszawę. Z racji położenia jest bardzo łatwo dostępny, zwłaszcza dla turystów przyjeżdżających do Lublina samochodem od strony Warszawy czy Radomia. Plusem jest też zajmowany przez Muzeum Wsi Lubelskiej malowniczy  teren: stok nad doliną rzeki Czechówki.

Wysoczyzna Lubartowska (lub Równina Lubartowska) to region na południe od dolnego Wieprza i na północ od Płaskowyżu Nałęczowskiego. Powierzchnia wynosi blisko 1300 km2 i pokrywa się w dużej części z obszarem powiatu lubartowskiego (choć jest nieco przesunięta na zachód). Jest to obszar rolniczy. Główne miasto to Lubartów, ale najsłynniejsza miejscowość to Kozłówka z pałacem Zamoyskich.

Tereny na zachód od Lubartowa i na północ od Lasów Kozłowieckich kojarzą się najczęściej z Kozłówką i pałacem Zamoyskich, ale bynajmniej nie jest to jedyna atracja tego regionu.

Na północy regionu lubartowskiego, w Pradolinie Wieprza, leżą jego główne jeziora: Firlej, użytkowany turystycznie jako popularne kąpielisko i, obok, niezagospodarowane turystycznie jezioro Kunów.

Firlej jest położony przy szosie Lublin-Białystok, obok miejscowości o tej samej nazwie, stolicy gminy (która przygotowała ładny opis jeziora). W miasteczku warto obejrzeć rynek ze stuletnimi domami (niektóre zbudowane przy użyciu metody zrębowej "na rybi ogon"). Firlejowski kościół pochodzi z 1880 roku. W kościele stoi ołtarz polowy I Pułku Ułanów, który w powstaniu listopadowym, 9 maja 1831 roku, pokonał pod Firlejem przednią straż rosyjskiego korpusu gen. Kreutza.

„Kozi Bór” to utworzony w 1990 roku obszar chronionego krajobrazu, leżący w południowej części Wysoczyzny Lubartowskiej, na zachód od Kozłowieckiego Parku Krajobrazowego oraz na północ i wschód od trasy Lublin - Warszawa.  Na północnym zachodzie sięga Żyrzyna, na południu Kurowa i Markuszowa, od zachodu sięga Samoklęska.

Przy trasie Lublin - Warszawa/ Puławy (czyli S17), biegnącą skrajem Wysoczyzny Lubartowskiej w pobliżu Płaskowyżu Nałęczowskiego, leżą blisko siebie trzy miasteczka:

Zalew Żółtańce znajduje się w miejsowości o tej samej nazwie, a częściowo także w Weremowicach i wsi Uher. Powierzchnia lustra wody wynosi 46,90 ha, pojemność zbiornika 970 tysięcy m3, natomiast średnia głębokość to 2,08 metra. Linia brzegowa, przy której leży kąpielisko, ciągnie się na 100 metrów. W sierpniu 2019 roku sanepid przeprowadził badania wody, które wykazały, że jej stan jest dobry. W 2020 roku sezon będzie tu trwał od 27 czerwca do końca sierpnia.

Jezioro Białe

Jezioro Białe znajduje się we wschodniej części Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej, 7 km na południe od Włodawy, przy wsi Okuninka i cieszy się ogromną popularnością – nie tylko wśród mieszkańców okolic.

Jest to jezioro krasowe o powierzchni 1.06 km2 (jego wymiary to 1.61 na 0.80 km), objętości 14,946 tysięcy m3 i niemałej głębokości – średnio wynosi 14,1 m, a maksymalnie aż 33,6 metra. Długość linii brzegowej mierzy ponad 4 kilometry. Woda ma I klasę czystości, co nie zmienia się od lat. Jezioro Białe jest często opisywane jako ewenement pod względem jego zdolności do samooczyszczania wody.

Polesie Lubelskie, często (acz niezbyt dokładnie) nazywane Pojezierzem Łęczyńsko-Włodawskim, to kraina położona między Bugiem na wschodzie, a Wieprzem i Tyśmienicą na zachodzie, na południe od Podlasia i na północ od Polesia Chełmskiego. Podobnie jak większość regionów wschodniej Lubelszczyzny, Polesie to rzadko zaludniona, płaska, spokojna kraina bez przemysłu i większych miast. Polesie jest niewątpliwie jednym z trzech najatrakcyjniejszych regionów Lubelszczyzny. Amatorzy kąpieli i sportów wodnych powinni odwiedzić zwłaszcza Pojezierze Łęczyńskie, a miłośników przyrody zachwyci Poleski Park Narodowy (jeden z dwóch na Lubelszczyźnie). Jakby tego było mało, Łęczna, a zawłaszcza Włodawa, kuszą pięknymi zabytkami, choć historia pozostawiła tu ślady krwawych wydarzeń, takie jak cmentarz w miejscu bitwy pod Wytycznem czy ślady obozu zagłady w Sobiborze.