Druga po Bugu rzeka regionu hrubieszowskiego, Huczwa, wypływa w rejonie miejscowości Justynówka z podnóża Białej Góry (318 m.n.p; wzgórze leżące już na Roztoczu, choć czasem zaliczane do Grzędy Sokalskiej). Rzeka płynie najpierw na wschód (jak prawie wszystkie rzeki Grzędy), po czym w rejonie Podlodowa i Zimna (na południe od Łaszczowa) skręca na północ. Kilkanaście kilometrów przed Hrubieszowem wykonuje szeroki, łagodny łuk i poniżej Hrubieszowa płynie prosto na wschód, do Bugu. Rzeka prawie na całej długości płynie powoli, płaską, podmokłą, porośniętą łąkami doliną. Rzeka jest w dużym stopniu uregulowana - jedynie w dolnym biegu wojenne zniszczenia młynów spowodowały wtórne  „zdziczenie” rzeki i jej głębokie, kilkumetrowe wcięcie. Huczwa wpada do Bugu w miejscowości Gródek koło Hrubieszowa, tuż przed ujściem przepływając koło grodziska. Rzeka od źródeł do ujścia liczy około 80 kilometrów, powierzchnia dorzecza prawie 1400 km, a spadek wynosi 1,92 promille. Średni przepływ wody w dolnej Huczwie wynosi 4 metry sześcienne w ciągu sekundy.

Tyszowce to miasto  w centrum Ziemi Hrubieszowskiej, nad Huczwą, w miejscu gdzie rzeka opuszcza pagórkowatą Grzędę Sokalską i wypływa na płaską Kotlinę Hrubieszowską. Prawa miejskie Tyszowce uzyskały w 1419 roku i choć, podobnie jak wiele miasteczek „Kongresówki”, utraciły je w 1870 roku, to jednak odzyskały je ostatecznie 1 stycznia 2000 roku.

Łaszczów to miasto liczące ponad 2 tys. mieszkańców, położone w połowie drogi z Tomaszowa do Dołhobyczowa. Jest to stolica gminy w powiecie tomaszowskim oraz lokalny ośrodek handlowo-usługowy. Łaszczów leży w środkowej części Grzędy Sokalskiej, nad Huczwą, w miejscu gdzie rzeka płynąc na północ rozdziela Grzędę na część wschodnią i zachodnią. Miasto leży po zachodniej stronie doliny Huczwy i po południowej stronie jej dopływu, Bachanki - niewielkiej rzeczki z szeroką, podmokłą doliną. U zbiegu obu dolin założono kilka stawów.

Oprócz małego miasteczka gminnego Żółkiewka, istnieje również miasto powiatowe  w zachodniej Ukrainie, miedzy polską granicą a Lwowem, o "poważniejszej" nazwie – Żółkiew. A jeśli ktoś przyjrzy się dokładniejszej mapie okolic Żółkiewki, dostrzeże tam także kolejną miejscowość, zwykłe sołectwo, o nazwie: Żółkiew. Skąd ten galimatias?

Ziemię Krasnostawską rozdziela na dwie części dolina Wieprza, nad którym leży stolica - Krasnystaw.  Po zachodniej stronie leży Wyniosłość Giełczewska, a jej druga część, wschodnia, wraz z doliną Żółkiewki jest częścią Ziemi Krasnostawskiej.

Najciekawsza część doliny Żółkiewki (i wschodniej części Wyniosłości Giełczewskiej) to jej dolny fragment, leżący najbliżej Krasnegostawu. Atrakcją dla turystów są tu zwłaszcza dwie miejscowości: Niemienice i Białka.

Jedynym miastem regionu jest Krasnystaw. Liczy 20 tysięcy mieszkańców, jest stolicą powiatu i leży w dolinie Wieprza, rozdzielajacej Działy Grabowieckie od Wyniosłości Giełczewskiej.

Prawdopodobnie istniał tu jeden z najstarszych grodów polskich, a Kazimierz Wielki wzniósł tu zamek otoczony fosą. Prawa miejskie nadał Władysław Jagiełło w 1394 roku. Największy rozkwit miasta nastąpił w wieku XVI, za starostwa hetmana Jana Zamoyskiego. Więził on na krasnostawskim zamku arcyksięcia Maksymilaiana Habsburga, którego wojska pobił pod Byczyną w 1588 roku.

Bończa to niewielka miejscowość leżąca w centralnej części Działów Grabowieckich, nad lewym zboczem doliny rzeki Wojsławki, przy szosie łączącej Kraśniczyn (a dalej Krasnystaw) z Wojsławicami (i dalej Hrubieszowem).

Działy Grabowieckie to nie tylko najwyższa część Wyżyny Lubelskiej (wysokość waha się od 190 do 312 metrów n.p.m.) ale też najbardziej pofałdowana i urzeźbiona. Nie ma tu co prawda zbyt wielu lasów, ale "dzikości" tym terenom dodaje wyjątkowo mocne pocięcie powierzchni przez doliny rzek, jary i wąwozy. Na krajobraz składają się tu pofałdowane wzgórza z wierzchowinami przykrytymi polami lub plantacjami, między którymi strome i mocno wcięte zbocza dolin porasta las. 

Puławy powstały w XVI wieku jako osada rybacka, a na karty historii trafiły dopiero w wieku XVIII, za sprawą rodziny książąt Czartoryskich. Wcześniej, w latach 70. XVII wieku, właściciel Puław - marszałek wielki koronny Stanisław Herakliusz Lubomirski - zbudował tu rezydencję, którą jego córka Elżbieta wniosła do małżeństwa z Adamem Mikołajem Sieniawskim. Poparcie Sieniawskiego dla Augusta II Mocnego spowodowało zniszczenie rezydencji przez Szwedów w czasie wojny północnej. Odtąd wojny miały się mocno zaznaczać w losach puławskiego pałacu.

Nie tylko środkiem transportu ale dla niektórych -  i atrakcją turystyczna jest kursujący wiosną i latem na trasie Kazimierz - Janowiec prom przez Wisłę.
Prom kursuje od 8 rano do 20 w ciągu tygodnia a w soboty, niedziele i dni wolne od pracy od 8 do 21.
www.prom-janowiec.pl